Güzellik ve Ahenk

Güzellik, bir canlının, somut bir nesnenin veya soyut bir kavramın algısal bir haz duyumsatan; hoşnutluk veren hususiyetidir. Güzellik, estetiğin, toplumbilimin, toplumsal ruhbiliminin ve kültürün bir parçası olarak incelenir.

Gözle görülen nesneler (güzel bir yüz, güzel bir bina gibi), kulakla işitilen bir müzik, dil ile tadılan bir yemek, koklanan bir çiçeğin kokusu gibi beş duyu ile algılananlar yanında, güzel ahlak gibi soyut kavramlar da güzellikle ilgilidir.

Felsefedeki estetik yaklaşımda ruhbilimsel güzellik tanımı tarihte felsefenin incelediği bir konu ve felsefenin temel dallarından bir olmuş, değişik çağlarda filozoflar güzelliğe farklı tanımlar getirmişlerdir.

Eski Yunan filozoflarından Plotinus güzelliği “ ilahi aklın eşya alemindeki ışıltısı ” olarak tanımlamıştır.

19. yüzyılda Alman filozof Hegel' e göre güzellik, “ tabiatın kendisinin bütünündeki Mutlak Ruhun görüntüsüdür.”

Kant, güzelliğin sübjektifliğini vurgulamış, ancak onun sadece duyumsama ile ilgili değil kişinin güzel ve çirkin ile ilgili yargılarının sonucu olduğunu ortaya koymuştur.

Güzel olanın bakılana değil bakana göre belirlendiği, öznel olduğu yaklaşımına karşılık; bir başka yaklaşım, güzelliğin tanımını, bakana değil bakılana özgü olan ve simetri, oran gibi tartışılmaz matematik formüllere bağlanmış bir kurallar dizgesi olduğunu savunan, fenomenik güzellik tanımıyla açıklamıştır. 

Felsefe disiplininde güzelliği ve tabiatını anlamanın anahtar temalarından biri estetiktir. Yunanca duygu, duyum ve algı anlamlarına gelir. Felsefede doğruluğu temel alan mantığın ve iyiliği temel alan ahlakın yanında üçüncü inceleme alanı güzelliği temel alan estetiktir.

Güzellik meselesi üzerine Alman felsefesi ve özellikle Alman Romantizmi ile birlikte belirgin bir teorik gelişme döneminin başladığı söylenebilir. Estetik termini ilk olarak Alman Filozof Alexander Gottlieb Baumgarten, aynı isimli kitabında kullanmıştır.

Estetik kuramıyla bu konuda söz sahibi olan filozof Immanuel Kant, güzelliğin hem öznel hem de nesnel niteliklere sahip olduğunu kaydetmiştir. Buna göre " güzellik, sonsuzun sonlu olarak kendini göstermesidir ". Kant, güzellik deneyimini vurgular; burada özne ya da nesneden öte, deneyimin kendisi önemsenir. Çünkü Kant için güzellik, farklı bir felsefi kategori olarak, nesnelerin duyusal görünümleridir ve duyusallık bu anlamda deneyimle ilintilidir.

Hegel de güzelliği bir idea olarak değerlendirmiştir. Bu düşüncede güzellik -doğruluk ilişkisi bir özdeşlik olarak ele alınmaktadır. Güzellik, idea'nın bir sanat yapıtı olarak gerçekleşmesidir. Hegel' e göre tabiatın kendisi mutlak ruhun bir yansımasıdır ve duyular ile algılanan aslında maddeden ayrılmış olan mutlak ruhun kendisidir.

Güzellik kavramının nesnel mi yoksa öznel temelli mi olduğu süre giden bir tartışma konusudur. Estetik gerçekçiliğin güzelliği belirlediğini ve nesnel olduğunu savunanlar objedeki simetrinin, Altın Oran'a uygunluğun ve Fibonacci Serisine göre dizilişin tabiatta varlığını savunurlar. Estetik öznelciliğin ağır bastığını vurgulayanlar ise tarih boyunca güzel diye tanıtılan insanların vasıflarının zaman içinde ne kadar farklılaştığını ortaya koyarlar. Güzel denilenin dış etkenlere göre nasıl değişiklik gösterdiğini irdelerler.

Güzelliğin varlık alanı ile bakışın bununla ilişkisi sorunu, estetik kuramların önemle üzerinde durdukları temel meselelerden biridir. Güzellik ve Doğruluk, Güzellik ve İyilik, Güzellik ve Yücelik, güzel ile ilişkili olarak değerlendirilen öteki konu başlıklarının bazılarıdır. Güzel, güzel olan, ve güzellik gibi kavramlar üzerine Platon'dan beri süregelen birtakım tartışma ve değerlendirmeler söz konusu olmakla birlikte, felsefe-içinde güzellik kuramı gibi çok geliştirilmiş bir alan yoktur. Platon, güzelliğin mutlak olduğunu ideal bir güzelliğin var olması gerektiğini açıklar. Buna göre, güzellik, duyumların ötesinde varolan ve tek tek güzellik duyumlarını şekillendiren bir idea'dır. Plotinus' a göre güzellik, ilahi akıl'ın dünyadaki yansımasıdır. Aristo, "güzel olan, salt kendisi için arzulanabilir olandır" demektedir. Ayrıca ona göre, güzellik matematiksel bir orantı gibi ele alınır. Güzel olan kavranabilir olmalıdır ve bu da oran ve ölçü ile ilgilidir.

Güzelliğin batı teorisindeki en erken tanımı Socrates (Sokrat) öncesi dönemden İyonyalı Pythagoras (Pisagor) gibi düşünürlerin çalışmalarında yer bulur. Pisagor' cu okul, matematik ve güzellik arasında güçlü bir bağ olduğunu keşfetmişti. Bilhassa, nesnelerin altın oran'a göre oranlandığında daha çekici göründüğünü kaydettiler. Antik Batı Anadolu ve Atina mimarisi, bu simetri ve oran görüşüne dayanmaktaydı. Modern araştırmacılar altın orana göre ölçülendirilmiş ve simetrik olan insan yüzlerinin olmayanlarınkinden daha çekici olduğunu belirtirler.

Ahenk kelimesi ise genel anlamda uyum, uyuşma, anlaşma veya armoni anlamında kullanılmaktadır. Armoni kelimesi Latince " harmos " (bağlantı) kelimesinden türetilmiştir. Fransızca harmonie sözcüğünün Türkçe' ye uyarlanması ile " armoni " şeklini almıştır. Edebiyat terimi olarak (Osmanlıca)'da uyum veya ahenk anlamlarındadır.

Türk Dil Kurumu sözlüğünde sadece bir müzik terimi olarak, iki veya daha çok sesin aynı anda kulağa hoş gelecek biçimdeki uyumu, harmoni şeklinde anlamlandırılmıştır. Günlük hayatta sadece müzik terimi olarak kullanılmayıp, dilde uyum ve ahenk olarak ifade edilebilecek kavramların yerine gereksiz biçimde kullanılmaktadır.

Kanımca; TDK sözlüğünde iki veya daha çok sesin aynı anda kulağa hoş gelecek biçimdeki uyumu sadece bir müzik terimi olarak kullanılsa da ses kelimesi yerine söz veya fikir kelimesi konulması halinde de sonucun değişmeyeceği ve buradaki uyumun da kulağa, göze ve gönüle hoş geleceği şüphesizdir.

Güzellik insanlar arasında ahenk sağladığı gibi; tersten yola çıkıldığında da maddedeki renk, ahenk ve çekicilik, " güzellik " kavramını yaratır. Olgun insanların vardıkları sonuç şudur: Dış güzellik geçicidir; önemli olan ruh güzelliğidir. İnsanlar çabalarını biraz da içlerini güzelleştirmeye sarf etseler insanlığın önemli bir meselesi halledilmiş olur.

Ruh güzelliği derken, erdemlerin tümü demek olan " fazileti ” kastediyoruz. Fazilet, insanın içine tahtını kurdu mu bir daha hiç inmez; o insanı yükseltir, yüceltir. Oysa fiziki güzellik geçicidir. Dış güzellikler kaza, yaşlılık gibi türlü nedenlerle bozulabilir. Fiziki güzelliğin ardında kaprisli ve hırçın bir ruh varsa, o insan, artık saltanatını yitirmiş demektir. Oysa ruhi güzellikler hiçbir zaman ölmez ve yıpranmaz. Bütün yaşamı boyunca insanı gözde ve üstün kılar.

“ Güzellik insanlar arasında ahenk sağlasın ” cümlesinde kastedilen güzellik öznel bir güzelliktir. Burada kastedilen beş duyu ile algılanan, herkesin ortak belirleyebileceği nesnel ölçüleri olan bir güzellik değildir. Kaldı ki herkesin güzel bulabileceği ortak bir güzel idesi yaratılamayacağından insanlar arasında ahenk yaratacak şekilde bir uyumdan söz edilemez. İnsanlar arasında Ahenk olabilmesi için ortak bir düşünce temelinde sıralanmaya ve insanları bir arada tutacak bir kaynaştırıcı mozaiğe ihtiyaç vardır. Bu durumda ahenk yaratacak salt güzellik idesi olmayacaktır. Burada kastedilen ruh güzelliğidir. Ancak güzel ahlaklı ve erdemli bir ruhun yaratacağı güzellik yaydığı ışıkla insanları sarabilir, onları doğruluk ve erdemin içinde sıralayarak bir ahenk oluşturabilir.

One Minute ve İsrail ile varılan anlaşma üzerine

2011 yılı Temmuz’unda, Barcelona’da, otel odasında bir belgesel izliyordum.. Yeni sonuçlanan bir genetik araştırmadan bahsediyordu.. İtalyanlar üzerinde yapılan bir araştırmaya göre erkekleri % 97 - 98 oranında Türklerle, kadınları ise aynı oranda Suriyelilerle akrabaydı. Daha önce de Etrüskler dolayısıyla İtalyanlarla akrabalık bağımızın oluştuğunu ve “İtalyanlar bize benziyor” lafının boşuna söylenmediğini, aramızda Akdenizli olmamızın ötesinde bir bağın olduğunu bir yerlerde okumuştum; bu araştırmayla da bunun kesinlik kazandığını görmek ve bunu bir İspanyol kanalında izlemek oldukça şaşırtıcıydı..

Bu tespit bana başka bir olayı çağrıştırmıştı. Montaigne’in, Makaleler adlı eserinde; “Osmanlı Sultanı Fatih Sultan Mehmet, Papa II. Pius'a gönderdiği mektubunda, Türklerin, Troyalılar soyundan geldiklerini ve Hektor'un öcünü almanın Türklerin sorumluluğunu olduğunu yazmıştır” diyerek, Fatih’ in, Truva’ dan kaçanlar tarafından kurulduğuna inanılan İtalya’ da hüküm süren Papa’ nın, akrabaları olabilecek Türkler yerine neden Yunanlılara yardım ettiğini anlayamadığını sorduğunu yazması da genetik tarihin ilginç rastlantılarından biri olmuştu.

Buna benzer bir şaşkınlığı, Musevilik ve Yahudilik tarihini araştırırken, bugün İsrail’ de yaşayan Musevilerin büyük çoğunluğunun Türklerle akraba olduklarını, aslında İsrail’ e şu veya bu sebeple kızarken aslında kendi ırkımızdan olan insanlarla kavga ettiğimizi öğrendiğimde yaşamıştım..

Efendim olay, Hazar Kağanlığı’ na dayanıyor.. Hazar Kağanlığı, 7. ve 11. yüzyıllar arasında Hazar Denizi'nin çevresinde; Van Gölü'nden, Karadeniz kıyılarından, Kiev'e; Aral Gölü'nden,  Macaristan’ a kadar olan geniş topraklarda hüküm sürmüş ve  Doğu Avrupa'da düzen kurmuş bir Türk devletidir. Bazı bilim adamlarına göre "Hazar" adı "gezgin" anlamına gelen ( -kaz) kökü ve "adam" anlamına gelen (-er) ekinden türetilmiştir.  Kaz-ar; gezer yani serbest dolaşan, bir yere bağlı olmayan anlamına gelmektedir. Hazarların bir süre Büyük Hun Devleti'ne bağlı kavimler arasında bulunmuş olmaları ihtimali olup 586’dan sonraki Bizans kaynaklarında Hazarlar, "Türkler" olarak geçmektedir.

İslamiyet'ten önce Türklerin tamamına yakını Tengrici ( Şamanist) olmasına rağmen Hazar Kağanı ve yönetim kademesindeki Türklerin çoğu 740'lı yıllarda, Arap baskısıyla gelen Müslümanlık ile Bizans’ tan gelen Hristiyanlık arasında kalmamak adına başka bir semavi din olan Museviliği benimsemiştir. Birkaç akademisyen, Hazar Türkleri’ nin birçok Doğu Avrupa  ve  Rus Yahudisi' nin ataları olduğunu düşünmektedir. Tüm bunların yanı sıra Hazarlar dini toleransın yaygın olduğu ve Paganizmin de serbestçe yayıldığı bir toplumdu.

Hazarlar' ın etnik kökeni hakkında kesin bir kanıt olmamakla beraber bu konuda araştırma yapmış bazı SSCB'li tarihçilere göre, Kuzey Kafkasya' nın yerli halklarından biridir. D.M. Dunlop  adlı araştırmacı Hazarların, Uygur soyundan geldiğini kabul etmiş, Peter Golden isimli başka bir araştırmacı ise, Hazarlar ile Uygurlar arasında bir bağlantı kurmanın mümkün olmadığını ve gerçek bağlantının Ogurlar arasında var olduğunu belirterek Dunlop' a karşı çıkmıştır.  Eski Rus kayıtlarında Hazarlar "Beyaz Ugriler", Macarlar da "Kara Ugriler" olarak anılmaktaydı. Hazarca' nın, eski Türk dili ve Uygurca' nın etkisinde kalmış,  Hunca ve  Bolgarca  gibi  Türk lehçelerinin Oğur öbeğine bağlı bir lehçe olduğu görüşünde birleşen araştırmacılar da vardır.

Hazar Türkleri Yahudi değil Musevidir. Yani bunların ırk olarak Sami ırkından olan İsrailoğulları ile hiçbir ilgileri yoktur. Hazarlar, Museviliği, özellikle yine Türk kökenli olan Kafkasya’ da Dağıstan ve Harezm Bölgesi’ nde yaşayan Musevileşmiş yerlilerden öğrendiler. Yapılan araştırmalarda buralarda nüfus olarak önemli olmasa da dini-kültürel varlıkları nedeniyle önemli bir Musevi inananları topluluğu bulunmakta olduğu anlaşılıyor. Bu toplulukların da ırken Yahudi olma olasılıkları bulunmamaktadır. Öte yandan Hazar Türklerinin alfabe olarak Orhun alfabesini kullandığını biliyoruz. Hazar Musevilerinin başlangıçta Musevilik metinlerini Orhun Alfabesini kullanarak yazdıkları biliniyor. Bu gerçek de bize Museviliğe ait Orhun alfabesiyle yazılmış metinlerin varlığını ve bir Türk Museviliğinin, Hazarlar öncesinde de var olduğunu gösteriyor.

Öte yandan Karay Musevi Türkleri ile Yahudiler arasında var olan inanış farkları, farklı etnik ve kültürel kökenlerin kanıtıdır. Bir diğer kanıt da İstanbul'da Hazar kökenli Museviler ile Bizans'ın yerlisi Yahudiler arasında yüzyıllarca süren dini kavgalardır. Ne yazık ki bu kavgayı sonunda Türk kökenli Museviler kaybetmiş ve onlara ait sinagoglardan ancak bir tanesi günümüze ulaşabilmiştir. Yazılı eserler ise henüz ortada yoktur.

Bu söylediklerimizin doğruluğunu, özelikle Aşkenaz Musevilere ait genetik araştırmalarda DNA yapılarının, İsrailoğlu kökenli Yahudilere değil, Türk kökenlilere yakın sonuçlar verdiğinin ortaya çıkması göstermektedir. Bu çalışmalarda, Kürtleşmişlerin (Kürtlerle karışmış Yahudiler) bir bölümü bile, İsrailoğulları' na ( Sami kökenli Museviler), Aşkenazlardan çok çok daha yakın DNA özelliklerine sahip bulunmuştur. Önasya' nın dağlarında mahsur kalıp, kendilerini herkesten saklayan İsrailoğlu kökenli Yahudilerin, bölge ve kültür yakınlıkları nedeniyle son bin yılda Kürtleşmişlerle değil de ondan çok daha önce Kırmanç - Sorani topluluklarıyla karışmış olması ve onların arasında gerek dini gerekse kültürel olarak asimile olup yok olmuş olmaları daha mümkün görünmektedir.

Hazarlarda Museviliğin oynadığı rol ne yazık ki Hazar Türkleri için çok da hayırlı olmamıştır. Macarların Hıristiyan olması ve hatta ondan da önce kimi Ön-Türk topluluklarının Slavlaşmasına yol açan, Ön-Türkler arasında Hıristiyanlığın yayılması, bir de Museviliğin ortaya çıkmasıyla daha bir sağlamlaşmış olmalıdır. İslam, Türkler arasında sürecek bir yerleşik - göçer ayrılığı doğururken, bundan önce aynı örneği Hıristiyanlık ve Musevilik sergilemiştir. Dolayısıyla Türk Dünyası, Şamanizm, Musevilik, Hıristiyanlık ve İslamiyet yüzünden birbirlerinden tamamen ayrılmıştır.

Hazarlı Türklerin ve diğer dinleri seçmiş Türklerin, mesela Hıristiyan Naymanlar, Hıristiyan Kossaklar, Budist Çinlileşmişler gibi daha birçok topluluğun tarihi, Türklerin gözü önünden uzun süredir kaçırılmış, ancak son yıllarda genel bilgilenme düzeyinde yükselme ile bu aşılmıştır. İslamiyet’ in, Kavimci anlayış yerine Ümmetçi anlayışı benimsemesi sebebiyle, Türk Tarihi, kimilerince neredeyse Türkler’ in İslam olmalarından sonra başlatılmakta, İslam öncesi Türk Tarihi gerçekten araştırılmak yerine Dede Korkut Masalları ve efsanelerle açıklanmaya çalışılmaktadır.   

ABD’de bulunan John Hopkins Üniversitesi’nde görevli genbilim uzmanı Eran Elhaik, Aşkenaz Yahudilerinin Hazar kökenli olduğu tezinin daha geçerli olduğunu öne sürmüştür. “Genome Biology and Evolution” adlı dergide “Avrupa Yahudilerinin Soyunun Kayıp Halkası: Ren ve Hazar Hipotezlerinin Karşılaştırılması” başlıklı bir çalışma yayımlayan Elhaik, sekizi Yahudi, 74’üyse Yahudi olmayan gruplardan gelen 1.287 kişinin gen analizini coğrafi ve tarihsel göç yolları açısından değerlendirmiştir.

Bilim dünyasında büyük yankı uyandıran araştırmada, Aşkenaz Yahudilerinin asıl kökeninin, Miladi takvime göre tarihin başlangıcına yakın bir dönemde Hazar bölgesine yerleşen Türk boyları olduğu ortaya konulmuştur. Elhaik’e göre bu nüfusun bir kısmı sekizinci yüzyılda Yahudiliğe geçmiş ve “Hazar Tezi” ni oluşturan göç yollarını kullanarak, Hazar Denizi’ nin kuzeyinden Avrupa kıtasına doğru ilerlemiştir.

Tüm Yahudi nüfusunun büyük bölümünü oluşturan Aşkenazlarla ilgili daha yaygın olan “Ren Tezi”ne göre ise aslında Filistin’de yaşayan Yahudiler, Müslümanların bu bölgeyi işgal etmesi nedeniyle yedinci yüzyıldan başlayarak, Akdeniz yoluyla kaçmış ve önce Güney Avrupa’ya, İtalya ve İspanya gibi ülkelere sonra da Ren Nehri kıyılarına, yani şimdiki Almanya’ya yerleşmiştir. Bu tez, İsrail’ in de desteklediği, Siyonist amaçlı tez olup Eran Elhaik, genetik göstergelerin bu tezi desteklemediğinin altını çizmiştir. Elhaik’e göre Avrupa Yahudileri, salt Sami kökenli olmayıp Yakın Doğu, Kafkas, Avrupa ve Sami soylarının genlerinin karışımından oluşmaktadır. Bu veriler de, “Hazar Tezi”ni desteklemektedir.

    Görüleceği gibi genetik araştırmaların tamamı yabancılar tarafından yapılmış olup bu araştırmalar, Türkiye’de ve Türkler tarafından yapılmadığı sürece her zaman şüpheyle karşılanmalıdır. Orta Avrupa Musevilerinin içinde küçük de olsa Sami asıllı olanlar vardır. Buna rağmen genetik haritalar dikkatle gözden geçirildiğinde görülmektedir ki; Sami asıllı Yahudiler ile Aşkenaz asıllı Museviler aynı genetik bölgede bulunmamaktadır. Aşkenazların Anadolu Türklerine yakın olduğu apaçık ortadadır. Armanların, Kürtlerin (ki burada biz biliyoruz ki Kürtleşmişler söz konusu) ve hatta Suriye ve Lübnanlıların da genetik haritada bu bölgede bulunması ise bir Akdenizliliğe işaret etmemekte, bu toplulukların Türklerle genetik akrabalığına işaret etmektedir. Suriye ve Lübnan'ın genetik kökeni konusunda biraz aceleci olmamak gerektiğini, bunların Arap (Sami) kökenli olmadıklarını biz tarihten biliyoruz. Son yıllarda yapılan DNA çalışmaları da Suriyeli, Lübnanlı ve İtalyanların (Etrüskler) Türkler ile akraba olduklarını ortaya koymaktadır.

Doğu Avrupa Musevilerinin yani Aşkenazların Sami asıllı olmayıp Türk asıllı oldukları bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Üstelik Seferad Yahudileri olarak bilinen İspanya ve Portekiz Yahudilerinin bile Sami asıllı Yahudiler olduğu noktası dahi tartışmalı bulunmaktadır. Çünkü birçok Musevi Hazar Türk’ü, İspanya, İtalya ve Portekiz’e göç etmiştir. Musevi tasavvufunun en önemli üç isminden ikincisi olan Gikatilla ailesi bunlardan biridir. Batı Akdeniz Avrupa’sının Musevilerinin adları üzerine yapılacak bir araştırma, Seferad olarak isimlendirilen bu küçük topluluğun Sami ve Türk soylu iki farklı etnik kökene sahip olduğunu ama ikincisinin zamanla kültürel olarak kaybolduğunu gösterecektir.

        Kimi Portekizlilerin Kuzey Çinlilerle akraba olduğu sonucunu veren genetik çalışmalar bu genetik halkayı Çin’e veya mesela Samilere değil, doğrudan Türkler'e ve onların doğu koluna Moğol ve Kırgızlar' a bağlamaktadır. Bu nedenle diyebiliriz ki bugün Portekiz’deki Hristiyanların bir kısmı da Türk soyludur...

        Dünyadaki Musevilerin genetik bir ortaklığı olmadığını ve mesela Arabistan Araplarının, Dünya Yahudilerinden çok daha fazla Sami asıllı Yahudilerle genetik yakınlık gösterdiğini söz konusu genetik çalışmalardan buluyoruz. Babil Kulesi başlıklı yazımızda da bundan bir nebze bahsetmiş ve Araplar ile Yahudilerin aslında kuzen olduklarını ifade etmiştik. Sami Arapların ne Anadolu ne de başka yerin Türkleriyle genetik yakınlığının söz konusu olmadığı açıktır.  Bundan başka; ortak bir Yahudi genetik bölgesi yoktur. Temelde üçe ayrılmış Yahudi genetik bölgesi vardır. Biri Sami, biri Siyahi (Falaşalar) ve diğeri de Aşkenazlar. Bugün İsrail’ de yaşayan Museviler arasında Aşkenaz nüfus ise Sami ve Siyahi Yahudilerden çok daha fazladır. Bu nedenle hiçbir şekilde ortak Dünya Yahudi Genetiği söz konusu değildir.

    Arthur Kostlerin dikkatini çeken bir hususu hatırlamak yerinde olacak. Kostler “Yiddish dilinde, Almanya'nın Fransa sınırına komşu yörelerinden hiçbir sözcük girmemiştir.” demiştir. Kostler’in dikkat çektiği bu noktanın da Saka Türkleri Tarihi aydınlandıkça açığa kavuşacağını ve hatta Almanya'nın doğusundaki yer isimlerinin kökenlerinin belirleneceğini düşünüyoruz.

    Özet olarak, Türklerin dini algılama biçimi ve hayatlarında koydukları yer, onların, birçok dine yöneldiğini ve özellikle etnik bakiye haline geldiklerinde dinsel bir taassuba büründüklerini ve tam da bu noktada etnik olarak dönüşüp Türk olarak yok olurken genetik olarak Türklüklerini sürdürdüklerini düşündürmektedir. Bu nedenle, günümüzde İslam'ın etkisiyle, İsraillilere tavır alırken aslında aynı ırktan olmamız kuvvetle muhtemel olan akrabalarımıza tavır aldığımızın bilinmesi gerekmektedir. Bu tezin İsrail tarafından nasıl anlaşıldığı ya da İsrail’ in buna nasıl bakacağı da ayrı bir tartışma konusudur. Ancak; bu tez, her iki taraf yönetimince de yüksek sesle dile getirilmediği için halklar dini inançları sebebiyle birbirini düşman olarak görmeye devam edecektir.

Saygılarımla… 

Babil Kulesi

Hz. Nuh' un "Tufan Hikayesi" ni bilirsiniz.. Şimdilerde sinema filmi olarak da beyaz perde de.. Anlatıya göre; tüm dünya sular altında kaldı ve sadece Hz. Nuh tarafından inşa edilen gemide bulunanlar kurtuldu.. Kurtulanlardan üçü Hz. Nuh' un oğulları Ham, Sam ve Yafes idi. Hanımı ile Yam isimli oğlu iman etmeyenlerden oldukları için gemiye binmeyerek boğuldular. Hatta; tüm insanlık da daha sonra bu gemide kurtulanlardan meydana geldiği için Hz. Nuh' a, İkinci Adem de denilir..

Ancak; konumuz Hz. Nuh ve Tufan değil.. Küçükken dillere merak sardığımda, insanların Hz. Adem ile Havva' dan ve Tufan sonrasında da yine sadece Hz. Nuh' un gemisinde bulunanlardan türemelerine rağmen neden bu kadar farklı diller konuştuklarını düşünürdüm.. Madem ki; kurtulanlar Hz. Nuh' un gemisindekilerle sınırlı idi, aynı yerde yaşayan, aynı aileden gelen ve kardeş olan bu insanların aynı dili konuşmasından daha doğal bir şey olamazdı. Peki o halde bu kadar farklı dil nereden çıkmıştı ?

Yıllar sonra bunun Babil Kulesi anlatısına dayandırıldığını anladım.. Dini bir bakış açısıyla bu öykü sıklıkla insanın kusurluluğunu, tanrının kusursuzluğu ile kıyaslamak ve dünyadaki yüzlerce dilin kökenini açıklamak amacıyla kullanılır.

Dünyanın yedi harikasından biri sayılan ve Babil' in Asma Bahçeleri içinde bulunan Babil Kulesi, Tanrı Marduk adına yapılmıştır. Sümerliler, yükseklere taparlar ve yer ile göğü bağlayan kutsal bir ağacın varlığına da inanırlardı. Sümerliler yeri göğe bağlayan bu ağacı temsil eden ve Tanrıdağı dedikleri kuleyi zamanımızdan 5.000 yıl kadar önce yapmışlardır.

Yahudi ve Hıristiyan kaynaklarında, Tanah ve Eski Ahit hemen hemen aynı olduğu için her iki dinde Babil bahsi aynıdır. Babil kulesinden Tevrat’ın Yaratılış (Tekvin) kısmında bahsedilir ve " bütün dünyanın sözü bir, dili birdi. Şarktan göçtükleri zaman Sinear diyarında bir ova buldular, orada oturdular. birbirlerine ‘gelin kerpiç yapalım, onları iyice pişirelim. onların taş yerine kerpiçleri, harç yerine ziftleri vardı. yeryüzünde dağılmayalım diye kendimize bir şehir, başı göğe erişecek bir kule yapalım’ dediler. ve ademoğullarının yapmakta olduğu şehri ve kuleyi görmek için Rab indi. Onlar bir kavm, hepsinin tek dili var, gelin inelim birbirlerinin dilini anlamasınlar diye onların dilini karıştıralım. Rab onları oradan dağıttı ve şehri bina etmeyi bıraktılar. Bundan dolayı onun adına Babil (Bab-el / Bab-il) dendi" (Tevrat, Yaratılış(Tekvin); 11:1-9)

Bab -el ya da Bab- il kelimesi, Akad dilindeki "bāb-ilû" kelimesinden teşekkül etmiştir ve 'Tanrının kapısı' anlamına gelmektedir; zira Akad diliyle benzerlikler gösteren Arapça' da da "bâb" kelimesi 'kapı' anlamındadır. Eski Ahit'te Babil sözcüğü Babel şeklindedir. Bu kelime İbranice Bavel kelimesinden gelir ve Eski Ahit'te "kargaşa, karışıklık" şeklinde açıklanır. Kuran-ı Kerim'de şehrin ismi Babil olarak geçer. Türkçe'deki ismi Arapça'dan gelmektedir.

Tarihte kaydı geçmemekle birlikte ancak halk efsanelerinde nesilden nesle aktarılana göre Babil Şehri meşhur avcı Nimrot'un "Nemrut" Krallığını kurmuş olduğu bir yerdir. Müslüman geleneklerine göre Peygamber İbrahim ile uğraşan ve onu ateşe fırlatıp öldürmek isteyen hain ve müstebit kral budur. Kutsal Kitabın 11inci ve sonraki fasıllarında anlatılmış olduğu üzere Babil adı "dillerdeki karışıklığın" simgesidir. Kutsal Kitaba göre Kule tuğla ve katran (Bitüm) dan yapıldı. Anlatıldığına göre bu Kule eski Şhinar (Sümer) diyarında kavimlerin bir araya gelerek inşa ettikleri ve insanoğlunun tanrıları bulmak için gök yüzüne çıkmak iddiası içinde bir nevi merdiven, sütun inşası amacını taşır. Kutsal metinlere göre Tanrı, kendisine ulaşmaya çalışan insanların bu küstahlığına ve kendini beğenmişliğine kızar ve o zamana kadar aynı dili konuşmakta olan insanların dillerini karıştırarak birbirlerini anlamalarını engellemiş, aralarına nifak ve bölücülüğü sokmuştur. Yukarıdakiler ile aşağıdakiler birbirinin dillerini anlamadıkları için yukarıya yapım için gerekli olan malzeme gönderilemez ve kulenin inşası yarım kalır.. Kulenin yıkılışı Tevrat’ta anlatılmaz ancak Jubilees veya Leptogenesis olarak bilinen Yahudi belgelerinde anlatılır.

İslami kaynaklarda ismi verilmemekle beraber Kur’an’da Babil Kulesi’ne benzer bir kuleden bahsedilir. Hikaye Tevrat’taki ile benzer olmasına rağmen Babil’de değil, Musa’nın yaşadığı dönemde Mısır’da geçer. Firavun Haman’a, kendisine kilden bir kule inşa etmesini, çıkıp Musa’nın tanrısına bakacağını söyler. Kur’an’da Babil şehrinden Bakara Suresi, 102. ayette bahsedilir. Harut ve Marut isimli iki melek, insanları imtihan etmek için Allah tarafından Babil’ e gönderilirler. Burada insanlara sihir öğretirler. Melekler sihrin küfür olduğunu söyledikleri halde insanlar sihir öğrenmekte ısrar ederler ve karı-kocayı ayırmaya yarayan sihirler öğrenirler.

9. yy İslam tarihçilerinden el-Tabari’nin “Peygamberler ve Krallar Tarihi” adlı eserinde daha detaylı bilgi verilir. Öyküye göre Nimrod Babil’de bir kule inşa ettirir. Allah bu kuleyi yıkar ve o zamana kadar aynı dili konuşan insanların dilini 72′ye ayırır. 13. yy. İslam tarihçilerinden Ebu el-Fida da aynı öyküden bahseder ve İbrahim’in atası Hud’ un kendi dilini (Aramice) muhafaza etmesine izin verildiğini ekler. Zira Hud kulenin inşasına katılmamıştır.

Aslında yedi katlı bir Ziggurat (Mezopotamya'da tapınaklara verilen isim) olan Babil Kulesi'nin her katı, Tanrıya ulaşılan yolda bir aşamayı simgeler:

1. katı taşı,

2. katı ateşi,

3. katı bitkiyi,

4. katı hayvanı,

5. katı insanoğlunu,

6. katı güneşi ve gökyüzünü,

7. katı ise melekleri sembolize etmektedir.

Babil Kulesi’nin temelleri 90 metre genişlikteydi. Kule, 90 metre yüksekliğinde ve 7 katlı idi. Birinci katı 33, ikinci katı 18, üçüncü, dördüncü, beşinci ve altıncı katları 6, en üst katı ise 15 metre yüksekliğindeydi. Bazı kaynaklarda ise kulenin yüksekliği 2.500 m. olarak gösterilmiştir. 85 milyon tuğladan ve pişmiş tuğla harcından yapılan kulenin çevresinde rahip sarayları, ambarlar, konuk odaları, Tanrı Marduk adına yapılmış bir diğer tapınak olan Esagila’ya giden aslanlı geçit ve dini tören yolu vardı. Esagila 20 metre yüksekliğinde, 450 metre eninde ve 550 metre boyundaydı. Bugün, Tevrat ve İncil’de de bahsedilen Babil Kulesi’nden geriye hiçbir şey kalmamıştır.

Gerçeğe dönülürse, kutsal metinlere göre Tanrı’ya erişmek için yapılmış olan Babil kulesi aslında muhtemelen bir rasathaneydi. Güneş' i ve diğer gök cisimlerini gözlemlemek amacıyla ve Güneş Kültü' nün (Tapınımı' nın) bir ürünü olarak inşa edilmişti. Bu manada hem rasathane hem de Ziggurat olarak kullanılma ihtimali oldukça yüksek.. Efsanelerde abartıldığı kadar yüksek olmadığı da bugün biliniyor.. Dillerin doğuşunun sebebi olarak görülmesi de efsaneden ibaret olsa da öykünün bu yönü benim çok hoşuma gider..

Mecazi anlamda ise; bir hayalden ötesidir Babil Kulesi.. Yasak şeyleri gerçekleştirmenin, yasak çiçeğe dokunmanın umududur... Ancak fazla ileri gitmiştir insanoğlu; her zamanki yaptığı şeyi yapmış ve "gücünün yettiğine değil daha fazlasına talip olmuştur !" İnsanın başına gelen "Bela" lar da aslında hep bu yüzdendir...

Avukatlar Günü

Bugün 5 Nisan.. Avukatlar Günü yani.

Biz avukatlar, bizleri fazla sevmediğinizi biliriz.. Doktorlarda olduğu gibi; yaptığımızın bir iş olmadığını, sadece iki satır yazı yazıp iki kelime konuştuğumuzu ve  bizlerin boşa para kazandığını düşünürsünüz çoğunlukla.. Davayı kazanırsak zaten siz haklısınızdır ve o sebeple kazanılmıştır. Kaybedersek de bu mutlaka bizim hatamızdır.. Bizim hakkımızda söylediklerinizi, fıkralarınızı, hicivlerinizi, çoğumuzun cehennemlik olduğunu vs hepsini biliriz…

Ancak; unutmayın ki; avukatlık alınan ücretten çok daha fazla hizmetin verildiği bir kamu hizmetidir.. Avukatlık ve ona çok benzeyen doktorluk “ Vekalet Sözleşmesi” kapsamındadır.. Vekalet Sözleşmesi de aslında “ Terzi kendi söküğünü dikemez sözleşmesidir..” Yani kendi kendinize iyileşme imkanı bulsanız doktora gitmeyeceğiniz gibi; kendi davanızı çözebilecek olsanız bize gelmezsiniz..

Tüm söylediklerinize rağmen bizler, size her zaman elimizden geldiği kadar hizmet vermeye hazırız. Bunun için okuduk ve tüm engellemelere rağmen, bunun için çabalıyoruz.. Şunu unutmayın sadece “ ...görevimizi yaparken; kimseye, ne müvekkile, ne hâkime, hele ne iktidara tabiyiz... Bizim aşağımızda kişilerin varlığı iddiasında değiliz... Fakat hiç bir hiyerarşik üst de tanımıyoruz... AVUKATLAR KÖLE KULLANMADILAR... ANCAK EFENDİLERİ DE OLMADI !..” (MOLIERAC)

Ve yine unutmayın ki; bir sacayağı ise yargı/hukuk, avukatlar bu sacayağının en gerekli ayağıdır.. Düşünün, siz hiç yıkılmadan dimdik duran iki ayaklı bir sacayağı gördünüz mü?

Şimdi size yarı şaka yarı ciddi bir kılavuz paylaşacağım.. Bundan sonra avukatlarınız ile olan ilişkilerinizde bu kılavuzun tersine göre hareket edersiniz umarım..

AVUKAT KULLANMA KILAVUZU

* Avukatlar milyonlarca kanun maddesini hatta yönetmelikleri ezbere bilmelidir.

* Sorununuz hukuki olsun veya olmasın her saatte her yerde ona danışabilirsiniz

* Avukatlar uyumaz, aile düzenleri yoktur. O nedenle haftanın her gün ve saatinde aramaktan çekinmeyin. Kadın veya erkek olsun avukatınızı nereye isterseniz çağırın gelirler, gelmezlerse fevkalade ayıp ederler.

* Her ne kadar Türkiye Barolar Birliği tarafından “danışma ücrete tabidir” denilse de inanmayın. Doktorların muayene ücretini mutlaka ödeyiniz ama avukatın ücreti diye bir şey düşünerek strese girmeyiniz. Yılların bilgi birikimine dayanarak da olsa, iki cümle kurmak için para alınmaz, hele sizi falanca dost göndermişse hiç para alınmaz. Ama doktor “bir şeyciğin yok 2 saat uyu geçer” dediğinde vizite ücreti mutlaka verilmelidir. Çünkü size beş dakikasını ayırmıştır.

* Avukat dava masraflarını cebinden yapar. Siz bunu dert etmeyin Allah’ın avukatlara özel olarak para gönderdiğini hepiniz biliyorsunuz. Türkiye’de Allah bunu başka hiçbir meslek mensubuna yapmaz.

* Dava harçlarının yüksek olması durumunda, bilirkişi ücretini fahiş bulduğunuzda doğrudan onlara kızıp söylenebilirsiniz.

* Dava aşamasında, mutlaka bildiğiniz tüm avukat, emekli hâkim, zabıt kâtibi ve hatta başından buna benzer dava geçmiş olan tüm dostlarınıza ve bakkalınıza danışıp avukatınıza iletin. Onların fikirleri avukat için önemlidir. Nasıl olsa işinizin masraflarını o yaptığı için hiç olmazsa hukuki bilgileri de siz ona aktarın.

* İşin başlangıcında size davanızın kazanılmasının çok zor olduğunu, hatta haksız olduğunuzu söylemiş olsa bile, dava kaybedildiğinde bu gene sadece avukatın suçudur.

* Siz adam öldürmüş olabilirsiniz ama beraat kararı alamayan avukat hatalıdır.

* Boşanma davanıza bakıyorsa eğer, gece - gündüz, hafta sonu, tatil günü vs demeden saat başı arayıp konu ile ilgili veya ilgisiz son gelişmeleri lütfen ona bildirin. Kayınvalidenizin, görümcenizin dedikleri, sabahı beklemeyecek kadar önemlidir avukat için.

* Davanız uzayabilir. Bu durum hâkim değişikliği, bilirkişinin raporunu geç vermesi, duruşma tarihinin uzun aralarla verilmesinden kaynaklansa da iktidarı ele geçirip bunları düzeltmediği için yine avukat sorumludur.

* Davanıza bakan hâkimi veya savcıyı tanıyan bir yakınınız varsa mutlaka onu devreye sokun, böylece probleminizi avukatsız çözebilirsiniz. Zaten hâkim ve savcılar da sizden bunu beklerler ve bu çok hoşlarına giden bir yoldur.

* Davanızda göstereceğiniz tanıkların ne bildiğinin önemi yoktur. Kanuna aykırı olsa da avukat, sizin için onlara ne diyeceklerini öğretmelidir. ( Hatta duruşmada tanıklarınızın şaşması halinde dahi avukat sorumludur).

* Bir borcunuz dolayısıyla hakkınızda icra takibi yapılmışsa bunu tek sorumlusu alacaklınızın avukatıdır. Bu avukat evinize veya işyerinize hacze geldiğinde ona dilediğinizi yapma hakkınız vardır. Küfür edin, tehdit edin , yaralayın, hatta öldürün. İşte bu konuda özgürlüklerin en genişine sahipsiniz.

* Karşı tarafın avukatı, artık meslektaşımız değil bizim düşmanımızdır. Adliye koridorunda onunla sohbet ediyorsak, bu aslında iki yakın arkadaş olmamızın değil, sizi satmış olduğumuzun bir göstergesidir.

* Avukatınız Amerikan filmlerinde görüldüğü gibi uzun uzun savunma yapamıyorsa, yargıcı bir yana atıp tanıklara kendisi soru sorarak onların yalanlarını ortaya çıkaramıyorsa beceriksizliğine verin. Hatta bu avukat duruşmaya tam olarak saat kaçta girileceğini bile bilmez, sizi duruşma kapısında bekletirse onu azledip tazminat isteyin.

* Bize bir şey sormak isterseniz zahmet edip, yol parası harcayıp gelmenize gerek yok; cep telefonundan bir sinyal verip kapatın, eğer numaranız bizim telefonumuzda görünürse hemen sizi ararız ve yarım saatte tüm sorularınızın yanıtını alırsınız. Böylece bedava is yaptırdığınız aile dostu avukatın işi savsaklayıp savsaklamadığını da bedavadan öğrenmiş olursunuz.

* Avukata peşin para vermenize gerek yok diye daha önce söylemiştik. Sizinle ücret sözleşmesi yapmak isteyen avukattan hiç çekinmeyin imzalayın. Hiçbir avukat kendi alacağını tahsil edemediği gibi bu işi verebileceği bedava avukat da bulamayacağından paranız cebinizde kalır.

* Sizin işinizi yaparken avukatın tek amacı adalet, daha doğrusu sizin için adalet olmalıdır. Ona para teklif etmenize gerek yoktur. Avukat başka işlerden kazanır parasını. Kumar, kadın veya beyaz zehir size ne, nereden kazanırsa kazansın önemli olan size bedava çalışmasıdır. Hatta isterseniz öğlene doğru gidin de size yemek ısmarlasın.

Avukatlar gününüz/günümüz kutlu olsun !...

Bir Seçim Sonrası Yazısı

Hatırlarsanız seçimlerden önce “Bir seçim tahmini” diye bir yazı paylaşmıştım sizlerle.. Birkaç il haricinde bu tahminlerin büyük bir bölümünün tuttuğunu görüyoruz..

Yazımda; Gezi olaylarına, sonrasında yaşananlara, 17 Aralık Operasyonu'na ve özellikle her gün bir yenisi çıkan "Tape"lere rağmen AKP’ nin birçok ilde ve özellikle Büyükşehir Belediye Başkanlıkları’nın büyük bir kısmında birinci parti olma niteliğini nasıl hala koruduğunu sormuş ve sorunun iktidar partisinin karşısında durabilecek sağlam bir muhalefetin olmayışından kaynaklandığını, muhalefetin iktidar olma gibi bir amaç gütmediğini anlatmıştım..

Bir tespit daha yapmış; bu ülkenin okumuş - yazmış, entelektüel kesiminin yıllardır değişmeyen, sosyo-ekonomik veya kültürel açıdan kendinden aşağıdakileri hakir gören, üstten bakan tavrının değişmesi gerektiğini; yoksulların, emeğinden gayrı satabilecek bir şeyleri olmayan geniş kesimlerin en büyük sorununun güven sorunu olduğunu; onun yaşam tarzına, inançlarına, kültürüne, geleneklerine yabancılaşan, onu ötekileştiren, hakir gören her yaklaşım biçiminin, bu geniş ve yoksul kesimin güvenini sarstığını ve onları aslında istenenin tam aksine kapitalizmin taşeronu olan iktidarların kucağına ittiğini söylemiştim.

Bundan sonraki seçimler için bir öneride bulunmuş; bu ülkenin insanlarını, birbirine, düşman eden, ötekileştiren, yabancılaştıran duvarların yıkılma zamanının geldiğini; sokakları yaşamak için aşındıran, iş arayan, ekmeğini çöpten/taştan çıkarmaya uğraşanlara, okumamışına, az okumuşuna, cahil kalmışına, eğitilmemişine ve bu ülkede yaşadığı için bu ülkenin nimetlerinden en az bizler kadar faydalanmaya hakkı olan milyonlarca yoksulun, inançlarını, kültürlerini, değerlerini ötekileştirmeden onları anlayabilecek ve kendimizi anlatabilecek iletişim alanları oluşturmamız gerektiğini ifade etmiştim.

Bir de uyarıda bulunmuş ve tüm bunları yapmak yerine, hiç kimsenin görüşünde bir değişiklik olmaması ve herkesin yine kendi yörüngesinde dönmeye devam etmesi halinde, seçimlerden değişimi beklemenin ham hayalden öteye geçmeyeceğini söylemiştim.

Seçim sonrası yazılıp çizilenlere, söylenenlere bakıyorum da herkes yine aynı tavrı sergiliyor, Aziz Nesin’ in haklılığından dem vurup halkın % 60 ını aptal olarak görmeye devam ediyor, hatta bazıları bunu daha da ileriye götürerek açıkça hakaret ediyor.. Yani bu açıdan değişen bir şey olmadığı görülüyor, maalesef tarih tekerrür ediyor, gereken dersler alınmıyor..

Bu kadar önemli bir seçimde muhalefet partileri ne yapıyor, gözlerinin önündeki sandığa sahip çıkamıyor; elektrikler kesildi, oylar çalındı, hile yapıldı demeye devam ediyor.. Son bir aydır seçimlerde hile yapılacak, oylar çalınacak, elektrikler kesilecek denildiği halde hala nasıl aynı şeylere göz yumuluyor anlamakta zorlanıyorum.. Sonuçları başarısızlık olarak görüp istifa eden olmadığı gibi seçimi herkes kazanmış görünüyor..  Seçimden sonra “ Bu söylemlerle olmuyor, seçimlerden sonra AKP karşıtı olan herkesin AKP ye tepki gösterdiği kadar kendi parti merkezlerine de tepkisini göstermesi gerekiyor, 80 yıllık söylemlerle, teorilerle AKP değişmez” diyorum ama bakıyorum muhalefet partileri yönünden de bir değişim görünmüyor..

Aslında seçim sonucunda halk söyleyeceğini söylemiş; tüm yazılıp çizilenleri özetlemiş ve kendi içinde bir sonuca vararak demek istemiştir ki; " Siz daha iyisini yapana kadar, en iyisi bu !"

Ancak; bu mesaj alınacak yerde aynı döngü içinde devam ediliyor, dönüp yazdıklarıma ve önceki seçimlere bakıyorum; üzülerek görüyorum ki; “ Batı Cephesinde yeni hiçbir şey yok !”

Bu ülkede, Perşembe’nin gelişi, Çarşamba’ dan bellidir !. Yani ben yazımı bir köşeye koyayım, nasılsa bu gidişle, 2015 genel seçimleri öncesinde uyarlayıp yeniden kullanırım sanırım..

Sağlıcakla kalın !..