"Kadınlar Gününüz Kutlu Olmasın !!…”

Bugün 8 Mart Kadınlar Günü..

Bugün, 8 Mart 1857 tarihinde ABD'nin New York kentinde, daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başlayan 40.000 dokuma işçisine polisin saldırması, işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda 129 kadın işçinin can verdiği gün…

Kadınlar bugün için Clara Zetkin ve Rosa Luxemburg’ a minnet duymalılar aslında ama Dünya Kadınlar Günü’ nü kutlayan kadınların kaç tanesinin bu isimleri bildiğini doğrusu merak ediyorum.. Bu isimler olmasaydı böyle bir gün de olmayacaktı diyoruz, çünkü; 26 - 27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka' nın Kopenhag kentinde 2. Enternasyonale bağlı kadınlar toplantısında (Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı) Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına 8 Mart'ın "Internationaler Frauentag" (International Women's Day - Dünya Kadınlar Günü) olarak anılması önerisini getirmiş ve öneri oybirliğiyle kabul edilmiştir.

Tarihin 8 Mart olarak saptanışı ise 1921'de Moskova' da gerçekleştirilen 3. Uluslararası Kadınlar Konferansı'nda  (3. Enternasyonal Komünist Partiler Toplantısı) gerçekleşmiş, adı da "Dünya Emekçi Kadınlar Günü" olarak belirlenmiştir. Diğer bir deyişle bugün aslında Sosyalist – Emekçi sınıfının günüdür..

Birinci ve İkinci Dünya Savaşı yılları arasında bazı ülkelerde anılması yasaklanan Dünya Kadınlar Günü, 1960'lı yılların sonunda Amerika Birleşik Devletleri'nde de anılmaya başlanmasıyla daha güçlü bir şekilde gündeme gelmiş, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 16 Aralık 1977 tarihinde 8 Mart'ın "Dünya Kadınlar Günü" olarak anılmasını kabul etmiştir. Ancak Birleşmiş Milletler' in sitesinde günün tarihine ilişkin bölümde, kutlamanın New York'ta ölen işçilerin anısına yapıldığı yazılmamıştır.

Türkiye'de 8 Mart Dünya Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında "Emekçi Kadınlar Günü" olarak kutlanmaya başlanmış, 1975 yılında ve onu izleyen yıllarda daha yaygın ve yığınsal olarak kutlanmış, kapalı mekânlardan sokaklara taşınmıştır. 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi'nden sonra dört yıl süreyle herhangi bir kutlama yapılmamış, 1984'ten itibaren her yıl çeşitli kadın örgütleri tarafından "Dünya Kadınlar Günü" olarak kutlanmaya devam edilmiştir.

İşin kaynak ve tarihçe kısmı bu.. Başta da belirttiğimiz gibi bugün, 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına, bir anma günü olarak ilan edilmekle birlikte işin içine ABD ve BM’ in girmesiyle konu, - ABD’ yi olası biçimde tehdit edebilecek her türlü antikapitalist veya sosyalist/komünist/emekçi konu gibi – sulandırılmış, kadın işçiler unutturulmuş, işin emekçi – sosyalist tarafı gizlenmeye çalışılarak, konu sıradan bir kadınlar günü kutlamasına dönüştürülmüştür. Clara Zetkin adı hatırlanmadığına göre de ABD de, BM de bu amacına ulaşmış görünüyor…

Yani; bugün aslında bir kutlama günü değil, bir anma günü.. Yalnız kuru kuru bir anma günü değil. Anarken, bir yandan da düşünme, muhakeme etme ve kadının statüsünün güçlenmesi için neler yapılabileceği yolunda çözüm yolları bulma günü.. Tartışma demiyorum, çözüm üretme günü diyorum.. Kadınlar arasında da çalışan – çalışmayan kadın ayrımı yapmıyorum.. Emekçi diyorum, çünkü her kadın zaten bir emekçidir. Hatta "emek" kavramının anlamını en güzel kadında bulduğunu düşünüyorum...  

Emek, fedakarlık, cefakarlık deyince de Türk Kadını’ nı bu konuda tek geçiyorum.. Tek geçiyorum çünkü bu ülkenin kadınlarının yazgısının yüzyıllardır değişmediğini görüyorum.. Bakın sosyal medyaya, görsel medyaya, yazılanlara, çizilenlere, 21. Asra geldik hala aynı dertleri, aynı meseleleri konuşuyoruz.. Kadına yönelik her türlü şiddet, kadın emeğinin sömürüsü, yok sayılması, sadece oy zamanı kelleden sayılması, doğrudan veya dolaylı seks aracı olarak kullanılması, metalaştırılması, taciz edilmesi vs vs aklınıza gelen gelmeyen her türlü ayrımcılık.. "Karnından sıpası, sırtından sopası eksik edilmeyesi" kadınlarımızı konuşuyoruz..

  

Sabahtan beri yazılanlara bakıyorum ama bugünü en güzel anlatan şiirlerden biri olduğu halde şu şiirden eser göremiyorum… Ne demiş N. Hikmet, kadınımızı ve kadınımızın yüzyıllardır değişmeyen yazgısını anlatırken:

"Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız…"

Bu yazıyı buraya kadar okuduysanız, neler düşündüğünüzü tahmin edebiliyorum. Bu yazıda aslında yeni ve özgün hiçbir şey yok değil mi? Herkesin bildiği şeyler tekrar yazılmış. Aynı hikayeler, aynı cümleler ve hatta çoğumuzun bildiği bir şiir.. Alın bu yazıyı saklayın gelecek yıl okuyun, yine bir şey değişmeyecek değil mi?

Şimdi durup üzerinde düşünmemiz ve utanmamız gereken de bu zaten.. Bu yazıda anlatılanların değişmemesi, herkesin bunu bilmesine rağmen hala aynı şeylerin tekrarlanması.. Peki o halde neyi kutluyoruz biz.. Kutlama dediğimiz şeyin kelime anlamına bakıldığında, ortada kadına dair sevinilecek ne var da kutlanıyor onu anlamakta zorlanıyorum..

Yani; 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ nün, bu manada, ne geçmişteki olayların kuru kuruya hatırlanacağı ne de geleceğe yönelik safça beklentiler, umutlar bağlanacağı bir kutlama günü olarak değil, tam tersine, bir nefret ya da tepki günü olarak görülmesi gerektiğini, bugünün ancak o zaman anlamını bulacağını ve işte o zaman, gelecek bu yazının aynen geçerli olmayacağını  düşünüyorum..

Her ne kadar Hermes/Hz. İdris’ in dediği gibi “ Yeryüzünde hiçbir söz yoktur ki; daha önce söylenmemiş olsun!” Ama bu sözlerin daha önce söylenmiş olması bizi susturamaz.. Sizi de susturmasın, yıldırmasın, kanıksatmasın; hep birlikte daha yüksek sesle söyleyelim, bağıralım ki; uyanalım !...

Bu sebeplerle diyorum ki;

“Kadınlar Gününüz Kutlu Olmasın !!…”